Geestelike konferensie tydens Tumbine sinode se sitting

Dr Chatha Msangaambe is gevra deur die KGA om te help met 'n geestelike konferensie tydens die Tumbine sinode se sinodale vergadering.

Kom ons kyk gou wie sit op die harde bankies van die kerk en luister na die man. Dit is mense van verskillende gemeentes wat oor 'n gebied van 'n 1000km in deursnee lê. Daar sit dominees wat te voet meer as tien kerkies moet bedien en dikwels tot 80km ver moet loop om by hulle kerkies te kom. Hulle werk in gemeenskappe waar dit krities is vir oorlewing om deel van die gemeenskap te wees. Die gemeenskappe funksioneer egter op grond van tradisionele denke en gebruike wat nie in ooreenstemming is met die boodskap wat hulle moet verkondig nie. Die boodskap word dikwels in konflik van mense oorgedra en maak dat die bedienaars van die woord, ouderlinge en lidmate in kluis, dikwels geweldige uitdagings het en dikwels moet stry met verhoudings. In kort is dit 'n kerk wat swaar kry en nie is waar hulle wil wees nie. Toe die vergaderings begin is daar baie eerlik gepraat oor die seer. Hulle is nie die kerk wat hulle moet wees nie en hulle wil die Here vertrou om meer so te word.

Dr Chatha gebruik die boek van Jona as basis.

Ek noem so 'n paar goed wat ek kan onthou.

God stuur vir Jona na 'n plek wat hy nie ken nie waar hy geen belange persoonlik het nie. As die Here jou stuur, dan is dit dikwels nie waar jy wou wees nie.

Die Here gee hom nie die finansies daarvoor nie, hy moes op sy eie kostes gaan.

Hy erken sy fout op die see en ons praat oor die erkenning van ons foute.

In die vis leer ons van gebed en God se teenwoordigheid. Oorgawe en verandering van ons wil.

Hy verwys ook na Dawid en Goliat en hoe almal bang was en onseker en kyk net na dit wat die mens se oog kan sien. 'n Reus met groot wapens en baie krag. Dawid het egter 'n visie op God want die leeu en die beer was sy verwysing. Daar het God hom gehelp. Dawid tree op uit die realiteit van God.

Met afsluiting hier het die moderator Antonio Ualize voor almal op sy kniee gegaan en gevra dat ons oor die belangrike visie vir die kerk sal bid. Die gebede is opreg en hy sluit af met 'n roerende gebed oor God wat die Kerk op 'n nuwe manier wil gebruik. Hy bid vir 'n gees van gebed en 'n hart vir mense wat God nodig het. Toe hy opstaan vee hy die trane uit sy oë. Dit het almal stil gemaak. Daar is regtig 'n begeerte vir nuwe groei.